Wat is een ‘oud gebouw’?
De officiële definitie van een oud gebouw was vroeger “gebouwd vóór 1919”. Dat hielp niemand echt te begrijpen wat hen anders maakte. Het is nu gedefinieerd als:
“Een solide ommuurde structuur, gebouwd met ademende materialen die moeten ademen”
Deze definitie heeft het heel bewust over ademend vermogen. Het is de hoeksteen van het hele concept van oude gebouwen en architectuur. Het klinkt misschien een beetje gek, maar tot de laatste oorlog waren de meeste materialen die in gebouwen werden gebruikt vrij eenvoudig: hout, steen, baksteen, mortel en pleister op kalkbasis, en stenen of leistenen tegels. Al deze materialen hadden één ding gemeen: ademend vermogen. Sinds de oorlog is er een exponentiële explosie van bouwmaterialen geweest, er zijn er nu duizenden, en de meeste zijn kunstmatige verbindingen – gipspleister, cement, plastic platen en membranen, siliconen, epoxyharsen, polyurethaan isolatieplaten, glasvezel, plastic coatings en verven .. de rode draad bij al deze is dat ze NIET ademend zijn. Gebruik ze op een oud gebouw en het wordt nat.
Wat is ‘vochtig’?
Vocht zoals de meeste mensen het kennen, wanneer toegepast op oude gebouwen, is een verzameling symptomen. Elders op de site gaan we hier dieper op in, maar in wezen: holle pleister, vlekken op muren, schilferende verf, rottende plinten, zoute pluisjes op muren, donkere vlekken op muren, gips dat eraf valt, vochtige geuren, schimmel en meeldauw, en nee .. vocht stijgt niet, en nee, er bestaat niet zoiets als stijgende damp. Dit zijn SYMPTOMEN – ze zijn slechts het bewijs dat er iets gebeurt waar JIJ in 99% van de gevallen gemakkelijk iets aan kunt doen. ~ Ze hebben ALLEMAAL te maken met water in de lucht en de temperatuur van zowel de lucht als de muur die de symptomen vertoont.
Wat is eigenlijk water?
U denkt aan water als iets in een glas dat uit een kraan stroomt, als regen of een rivier. Maar je wordt constant ondergedompeld in water – als gas. Je weet het gewoon niet. Je kunt het niet zien. En het is overal. Water als gas is een klein molecuul – het is als een ondeugend kind – klein, snel bewegend, hoge energie, komt overal, maar brengt eigenlijk niet veel schade aan! Als je het afkoelt, verliest het energie, vertraagt het en wordt het een vloeistof – aanvankelijk als minuscule druppeltjes, en als er genoeg van zijn, klonteren ze samen om een vloeistof te vormen. Het probleem is nu dat de vloeibare moleculen erg groot zijn en niet uit niet-ademende materialen zoals cement, gipspleister en plastic verf kunnen komen. Dit is waar onze problemen vandaan komen: gasvormig water beweegt gemakkelijk door steen, baksteen, beton, gips, hout, veel kunststoffen – maar als je die afkoelt, verandert water als gas in een vloeistof en wordt je muur nat – van binnen. DAT is wat ze ‘opstijgend vocht’ noemen en DAT is de oorzaak van al het schilferende pleisterwerk en verf.